فرانچایز یک مدل تجاری است که طبق آن امتیاز و امکان بهره برداری و عرضه ی علامت تجاری، محصول و شیوه تجارت از سوی دارنده ی اصلی یا امتیاز دهنده (Franchisor) در مقابل مالی یا نسبتی سود، به طرف دیگر یعنی امتیاز گیرنده یعنی (Franchisee) برای مدت زمان مشخصی واگذار می شود.

در قراردادهای فرانچایز، امتیاز گیرنده متعهد می شود که بخشی از سود و درآمد خود از محل فعالیت مربوط به مدل تجاری را به امتیاز دهنده پرداخت نماید و همچنین در زمان واگذاری و در زمان امضاء قرارداد نیز امتیاز گیرنده باید وجهی به عنوان Admission Fee و یا Signing Fees به شرکت امتیاز دهنده پرداخت نماید.

با افتتاح هر واحد تجاری جدید نیز مبلغی به امتیاز دهنده پرداخت خواهد شد. عمده مشکلاتی که در استفاده از مدل تجاری فرانچایز (Franchise) وجود دارد تعهد امتیاز گیرنده به گسترش واحد تجاری در مدت زمان مشخصی می باشد.

در این مدل تجاری امتیاز گیرنده باید در سالهای بعد از شروع فعالیت خود به افتتاح شعب جدید و یا واحدهای تجاری جدید نیز اقدام نماید.

بعنوان مثال در صورتیکه مدل تجاری افتتاح شعبی از هتل و یا رستوران دارای نام تجاری معتبر باشد در اینصورت امتیاز گیرنده (Franchisee) متعهد می شود در سال دوم فعالیت خود حداقل به تعداد مشخصی مثلاً (سه یا پنج) شعبه دیگر نیز اقدام نماید.

امتیاز دهنده (Franchisor) نیز به روند انجام کار نظارت می کند و کلیه دستور العملهای انجام کار خود را به امتیاز گیرنده منتقل می نماید.

همین امر باعث می شود تا کیفیت کالاها و خدمات ارائه شده دقیقاً مشابه کالاها و خدمات تولید شده در مبدأ باشد.